Filed under: ouderparticipatie | Tags: getuigenis, klasouder, nepotisme, Steinerschool
Ik vond een getuigenis van een moeder die haar kind naar een methodeschool (niet-freinet!) had gestuurd. Het lijkt mij interessant deze even rustig door te lezen voor een kanjer van een déjàvugevoel, zelfs voor eerstejaars ‘freinetouders’:
Ik ben moeder van drie kinderen die naar de school gingen. Toen ik readaptatiewetenschappen wilde gaan studeren, koos ik als stageplaats uiteraard de school. Ik wilde er iets meer beteken voor de school dan enkel ouder zijn. Ik wilde echt meewerken aan de toekomst van de school. Ik stond achter hun visie. Verschillende leraren vonden dit een tof idee en zagen al een gratis werkkracht waar ze op konden rekenen. Toen ik met de opleiding bezig was en met mijn syllabus een stageplaats ging aanvragen, zagen een aantal leraren het ineens niet meer zitten. Er was al eens een ouder die stage gedaan had, daarbij noemden ze met veel afkeer de naam, en dat was een slechte ervaring geweest. Ze vroegen zich ook af of er wel werk genoeg was binnen het schoolgebeuren. Ze stonden er niet voor open dat ik bv. vergaderingen zou bijwonen. Ze zijn gewoon bang dat er iets naar buiten zou gebracht worden. Ik vraag mij wederom eens af welke geheimen in een school zo belangrijk kunnen zijn. “De school wordt gedragen door de ouders”. Deze woorden zouden de school eer moeten aandoen. Daarvoor alleen zou een ouder die graag dicht bij het schoolgebeuren staat zo’n school kiezen. Helaas, een meer gepaste uitspraak zou zijn: “De school wordt door een paar ouders gedragen”. Er worden “klassenouders” gekozen om alles in goede banen te leiden. Deze personen zijn meestal, of met de leerkracht van desbetreffende klas goed bevriend, of nauw verbonden met de school. Zij zijn meestal met een aantal ouders van de klas beter bevriend dan met andere. Als er taken zijn, zullen zij eerst hun nauwere contacten persoonlijk aanspreken zodat deze al een aantal taken kunnen invullen. Voor de rest van de taken sturen ze dan een mailtje rond naar de overige ouders. Veel kans dat de taak waar je graag aan deelneemt al bezet is. Dit noemen wij [school]democratie. Ik vraag mij dan af waarom die mensen zo veel belangrijker zijn.
Vooral de beschrijving van de klasouder lijkt exact overeen te komen met wat er in juli 2009, nog voor de eerste schooldag, in de werkgroep pedagogie werd afgesproken. Nochtans is bovenstaande getuigenis van een moeder uit een Steinerschool.
Klasouder(s) [leerkrachten]Team: Elke leerkracht spreekt zelf een ouder aan. Relatie tussen leerkracht en die klasouder is prioritair. Er wordt maw niet naar vrijwilligers gevraagd. (Verslag WG Pedagogie Tinteltuin, 12 augustus 2009)
Freinetouders weten meestal maar al te goed waarom ze hun kinderen niet naar de Steinerschool sturen, want dat is bijna een sekte. Het is dan ook zeer verrassend dat de structuur van ouderparticipatie vrijwel identiek is: nepotisme en ongelijkheid troef. Eigenlijk zijn de verslagen van de werkgroep pedagogie van voor de start van de school op 1 september 2009 allemaal getuige van deze dynamiek. Nog voor de andere ouders zich kunnen aansluiten, worden alle taken verdeeld: leerkracht aan het hoofd, twee coördinatrices, de rest moet het doen als ‘medewerker’. De eerste vergaderingen zijn met voornamelijk leerkrachten en de ouders die nu nog steeds de werkgroep in handen hebben. Eigenlijk horen deze ouders hier niet thuis op deze schoolinterne, pedagogische vergadering. Wat maakt hen tot bevoorrechte gesprekspartners voor het schooljaar begonnen is?
1 Comment so far
Leave a comment
Als je maar lang genoeg googelt (en ik verdenk de ‘schrijver’ van deze ‘blog’ hiervan), vind je getuigenissen die alles kunnen goedpraten. Communisme, fascisme en zelfs Britney Spears.
Comment by Bart Ipers August 8, 2011 @ 21:52En met deze blog te doorkruisen (iets wat ik na vanavond alvast niet meer zal doen, er is interessanter leesvoer op de markt) valt me op dat de ‘schrijver’ van deze ‘blog’ blijkbaar erg gefascineerd is door het Steineronderwijs.
Voor alle duidelijkheid: hadden we een Steinerschool gewild, dan hadden we’r eentje opgericht. Hadden we een Jenaplanschool gewild, idem dito, of Montessori of noem maar op. Wij hadden graag een freinetschool opgericht. Hebben we alvast gedaan. Met vallen en opstaan, met hulp van tientallen enthousiaste meedenkers en -doeners.